"திருக்குறள் போற்றும் வைதீகம்" என்பது திருக்குறளின் ஆழமான தத்துவங்களை வைதீக (வேதங்கள் மற்றும் இந்து தத்துவங்களை மையமாகக் கொண்ட சமய வழிபாடு) நோக்கில் விளக்கும் ஒரு கருத்தாகும். திருக்குறள் ஒரு பன்முக நூல் என்றாலும், அதன் சிலக் கோட்பாடுகள் இந்து தர்மத்தின் சிந்தனைகளுடன் தொடர்புடையவை என்ற வாதம் முன்வைக்கப்படுகிறது.
திருக்குறளின் பல பகுதிகள் வேத, உபநிடத, தர்ம சாஸ்திரங்கள் போன்றவை உட்பட இந்து சமயத்தின் முக்கிய தத்துவங்களைக் குறிக்கும் என்று சொல்லப்படுகிறது. சில முக்கிய இணைப்புகள்:
அறம் (தர்மம்): திருக்குறளின் முதல் பிரிவு "அறத்துப்பால்" முழுவதும் தர்மம் அல்லது அறத்திற்கே சமர்ப்பிக்கப்பட்டுள்ளது. இது வைதீக தர்ம சாஸ்திரங்களில் குறிப்பிடப்படும் தர்மத்தின் அதே அடிப்படையை எடுத்துக்காட்டுகிறது. வேதங்கள், தர்மத்தை மனித வாழ்க்கையின் முக்கிய அஸ்பெக்டாகக் கொண்டுள்ளன.
தெய்வ பக்தி: திருக்குறளின் முதலாவது குறள், "அகர முதல எழுத்தெல்லாம் ஆதி பகவன் முதற்றே உலகு" என்ற வரிகளில், சிருஷ்டி முதல் காரணமாகக் கருதப்படும் "பிரம்மம்" அல்லது "ஆதி பகவன்" என்ற கருத்து வெளிப்படுகிறது. இது வேதங்களில் குறிப்பிடப்படும் பரப்பிரம்மத்தை குறிக்கின்றது.
குடும்ப வாழ்வு (கிருஹஸ்த தர்மம்): திருக்குறள், குறிப்பாக இல்வாழ்க்கை குறித்தும் அதை சரியான முறையில் கடைப்பிடிக்க வேண்டியதைப் பேசுகிறது. இல்வாழ்க்கை இந்து தர்மத்தில் மிகவும் முக்கியமானதாக கருதப்படுகிறது, இதைப் போன்று குரல் தரும் பல குறள்கள் குடும்ப வாழ்க்கையின் தர்மங்களை விளக்குகின்றன.
சமயம் மற்றும் துறவியல்: திருக்குறளின் துறவறம் பகுதி, வைதீக துறவற சமயத்தின் தத்துவங்களுடன் மிக நெருக்கமாக உள்ளது. இந்து துறவிகளின் வாழ்க்கை முறைகள், துறவறக் கோட்பாடுகள், உண்மையான ஆன்மிகத்தை அடைவது போன்றவை இங்கு பேசப்படுகின்றன.
வேத சிந்தனைகள்: திருக்குறளில் பல பக்தி சார்ந்தக் குறள்கள், வேதங்களில் வரும் பக்தி மற்றும் யோக மார்க்கக் கருத்துகளுடன் ஒத்துவகைகின்றன. குரு, வேதம், பக்தி போன்றவை முக்கியமானவை.
சாமி சிதம்பரனார் போன்ற ஆழமான ஆய்வாளர்கள், திருக்குறளின் கருத்துக்களை வேதங்களில் உள்ள கருத்துக்களுடன் ஒப்பிட்டு, திருக்குறள் பல்வேறு சமயப் பாசாங்குகளைத் தருவது போலவும், அதில் இந்து தர்மத்தின் ஆழமான பதிவுகள் இருக்கின்றன என்பதையும் விளக்கிச் சொல்கின்றனர்.
"குறள் போற்றும் சமயம்" என்ற கருத்து திருக்குறளில் காணப்படும் ஆன்மிகம், மதம், மற்றும் வாழ்வியல் நெறிகளின் அடிப்படையில் உருவானது. திருவள்ளுவர், தனி ஒரே சமயத்தை முன்னிறுத்தாமல், பல்வேறு மதங்களின் உன்னதமான நல்லுணர்வுகளை திருக்குறளில் சிறப்பாகக் கொண்டுள்ளார். திருக்குறளின் ஒவ்வொரு குறளும் மனித ஒழுக்கம், தர்மம், சமய உணர்வுகளை தெய்வீக முறையில் கொண்டாடுகிறது.
திருக்குறள் சமயத்தை கற்பிக்கும் சில முக்கிய அம்சங்கள்:
பகவானின் முன்னிலை: திருக்குறளின் முதல் குறள் "அகர முதல எழுத்தெல்லாம் ஆதி பகவன் முதற்றே உலகு" மூலம் பிரம்மம் அல்லது உன்னத சிருஷ்டியின் அடிப்படைச் சக்தியாகச் சுட்டிக்காட்டுகிறது. இது அனைத்துச் சமயங்களிலும் உள்ள பொதுவான தேவநம்பிக்கையை முன்வைக்கிறது.
அறம், தர்மம்: திருக்குறளின் முதற்கட்டமான அறத்துப்பால், மனிதரின் வாழ்வில் அறத்தின் முக்கியத்துவத்தை பேசுகிறது. இங்கே கூறப்படும் அறம், அனைத்து சமயங்களும் வலியுறுத்தும் ஒழுக்கநெறி மற்றும் வாழ்க்கை முறைகளுடன் ஒத்துக்கொள்கிறது.
பக்தி மற்றும் துறவறம்: திருக்குறளில் வரும் துறவறம் குறித்த கருத்துக்கள், சமயவழி ஆன்மிகத்தின் பங்கு, பக்தி, தியானம் ஆகியவற்றை வெளிப்படுத்துகின்றன. இது மனித வாழ்க்கையின் இறுதி இலக்கு தெய்வத்தை அடைய வேண்டும் என்பதையும், துறவற வாழ்க்கையின் மேன்மையை எடுத்துரைக்கிறது.
சமய சாந்தி (தோழமை சமயம்): திருக்குறள் எந்த ஒரு குறிப்பிட்ட மதத்தை மட்டுமே போற்றாது, அதற்கு புறம்பாக மனிதத்தின் ஒட்டுமொத்த நன்மைக்காக உள்ள தர்மங்களை வலியுறுத்துகிறது. எல்லா சமயங்களிலும் காணப்படும் ஒழுக்கத் தர்மம், பிறருக்கு சேவை, இரக்கம், காதல் போன்ற உயர்ந்த பண்புகளை கொண்டது.
நம்பிக்கையும் வாழ்வியலும்: ஒவ்வொரு மதமும் நம்பிக்கை முறைகளின் மூலம் மனித வாழ்க்கையில் நம்பிக்கையின் தத்துவத்தை வலியுறுத்துகிறது. திருக்குறள் மானுட சமுதாயத்திற்கு நல்லிணக்கம், அன்பு, ஒற்றுமை, பொறுமை போன்ற உயர்ந்த பண்புகளை அளிக்கிறது.
இவ்வாறு, திருக்குறள் ஒவ்வொரு மதத்தின் உயரிய பண்புகளை ஏற்கவும், வாழ்க்கை தர்மங்களை மையமாகக் கொண்டு சமயத்தின் உண்மையான நோக்கத்தை எடுத்துக்காட்டும் ஒரு உலகப்பொது ஒழுக்க நூலாக பார்க்கப்படுகிறது.
திருவள்ளுவர் காலம் குறித்து சரியாகத் தெரியவில்லை, இதுவரை அறிஞர்கள் மற்றும் வரலாற்றாளர்கள் அவருடைய காலத்தைப் பற்றிய பல்வேறு கருத்துக்களை முன்வைத்து வருகின்றனர். திருவள்ளுவர் எந்தக் காலத்தவர் என்று உறுதியாகத் தீர்மானிக்க முடியாமல் இருந்தாலும், சில முக்கியக் கருத்துக்கள் மற்றும் ஆய்வுகள் உள்ளன:
பெரும்பாலான வரலாற்று ஆய்வாளர்கள் திருவள்ளுவர் கிபி முதல் நூற்றாண்டின் (கி.பி. 1) அல்லது கி.மு. மூன்றாம் நூற்றாண்டின் (கி.மு. 3) இடையில் வாழ்ந்தவர் எனக் கருதுகின்றனர். சிலர் கி.பி. 2ம் நூற்றாண்டு வரைச் சென்றாலும், பெரும்பாலான ஆய்வுகள், கி.மு. 300 முதல் கி.பி. 300 வரை என்கிற வேளைகளில் வள்ளுவர் வாழ்ந்திருக்கக் கூடும் என்பதைக் காட்டுகின்றன.
தொல்காப்பிய சமயம்: திருவள்ளுவர் தொல்காப்பியம், சங்க இலக்கியங்கள் ஆகியவை படைத்த காலத்தில் இருந்திருக்கக் கூடும் என்பது கூறப்படுகிறது. தொல்காப்பிய காலம் கி.மு. 500 அல்லது கி.மு. 300 எனக் கருதப்படுகிறது.
சங்க காலம்: திருவள்ளுவர் சங்க காலத்தின் இடைப்பட்டவர் அல்லது அதன் அருகிலேயே வாழ்ந்தவர் எனச் சொல்லப்படுகிறது. சங்க இலக்கியம் திருவள்ளுவர் வாழ்ந்த காலத்தை அடையாளமாகக் கொண்டதாகக் கருதப்படுகிறது, ஏனெனில் திருக்குறளில் காணப்படும் சில வாழ்வியல் உணர்வுகள் சங்கப் பாடல்களில் காணப்படுகின்றன.
அறிவியல் ஆய்வுகள்: சில வரலாற்று ஆராய்ச்சிகள் மற்றும் தொல்லியல் ஆய்வுகள், திருவள்ளுவர் கி.மு. 300 முதல் கி.பி. 100 வரை காலகட்டத்தில் வாழ்ந்திருக்கக் கூடும் எனச் சுட்டிக்காட்டுகின்றன.
திருக்குறளின் தத்துவம், அதன் வியப்பூட்டும் சமய மற்றும் அற நெறிகளால், அது பல யுகங்களுக்கு முந்தியது என்ற எண்ணத்தை உருவாக்கியுள்ளது. திருவள்ளுவர் காலத்தை முற்றிலும் உறுதிப்படுத்த முடியாதபோதிலும், அவர் தமிழகத்தின் தொன்மையான பண்டைய காலத்தில் வாழ்ந்த மாபெரும் தத்துவஞானி என்பது உறுதி.
No comments:
Post a Comment