இறைவன் சிவ பெருமான், - பார்வதி மடியில் குழந்தை முருகர். பல்லவர் காலம்

அம்மாவின் மடியில் அழகு முருகன்.

7 ஆம் நூற்றாண்டு கல்வெட்டு.

காஞ்சி கைலாசநாதர் கோவில்.

பரமேச்வரனுக்கு குகன் ( முருகன்) பிறந்தது போல்...

பரமேச்வரனுக்கு இராசசிம்மன் பிறந்தான்.

( இராசசிம்மனின் தந்தை பெயர் பரமேஷ்வரன்)

 நன்றி தொல்லியல் அறிஞர் மாரிராஜன் https://www.facebook.com/induven.palus/posts/1622268427943927?comment_id=1622285737942196&reply_comment_id=1622296754607761&__cft__[0]=AZWKSzX9N5ecmOt1FenRSvNigbqcDxdnXgVfoQzUvl3o_O45TvCMhnvo6HBWtglvkKsu-Mo93mII9YsU0iURfGfMnNW5I-XoK5-4jUZBWOFDKR7sp__orZaZUyoX3VSP5BQdamXUp_i1ut9qSeinN3MJ6p5xs9tE1XzwSkee8l5VTdpawOiI42xtfWXmRSa5V8s&__tn__=R]-R

பரிபாடல் : "மூ இரு கயந்தலை, முந் நான்கு முழவுத் தோள், ஞாயிற்று ஏர் நிறத் தகை! நளினத்துப் பிறவியை! காஅய் கடவுட்_சேஎய்! செவ்வேள்! சால்வ! தலைவ!" இப்பாடலில் முருகனின் பிறப்பு பற்றி கூறும்போது ஆறு_தலைகளும் (ஆறுமுகன்) பன்னிரண்டு தோள்களும் கொண்டவன் என்றும், பகலவன் போல ஒளி மிக்கவன் என்றும் தாமரையில் பிறந்தவன் என்றும், அழிக்கும் கடவுள் சிவபெருமானின்_மகன் என்றும் கடுவன்_இளவெயினனார் முருகனின் தந்தை சிவபெருமான் தான் என்பதை அழகாக எடுத்துரைக்கிறார்...! அடுத்ததாக அதே பரிபாடலில் உமையுடன் சிவபெருமான் சேர்ந்தே முருகப்பெருமான் அவதரித்தார் என்பதையும் கடுவன் இளவெயினனார் எடுத்துரைக்கிறார்...! "உமையொடு புணர்ந்து, காம வதுவையுள், அமையாப் புணர்ச்சி அமைய, நெற்றி இமையா நாட்டத்து ஒரு வரம் கொண்டு" இப்படி பரிபாடலில் இரண்டு இடங்களில் முருகனின் பெற்றோர்கள் யார் என்பதை கூறிய நமது முன்னோர்கள் சங்க இலக்கியங்களில் ஒன்றான கலித்தொகையிலும் அழகாக எடுத்தியம்புகின்றனர்....! "நீல நிரைப் போது உறு காற்கு உலைவன போல், சாலகத்து ஒல்கிய கண்ணர், 'உயர் சீர்த்தி ஆல்_அமர்_செல்வன் அணி சால் மகன் விழாக் கால்கோள்' என்று ஊக்கி" அதாவது நீல மலர் மொட்டு வரிசையாகக் காற்றில் ஆடுவது போல சன்னல் வழியாகக் கண்ணை நுழைத்து இவனைப் பார்த்த மகளிர் சிவபெருமானின் மகன் முருகனுக்கு இன்று காப்புக்கட்டுத் திருவிழா என்று சொல்லிக்கொண்டு விரைந்தோடி வந்து இவனைப் பார்த்தனர் என்று மருதன்_இளநாகனார் முருகனின் தந்தையாக சிவனை குறிப்பிடுகிறார்....! சிவ_பார்வதியின் மைந்தன்தான் முருகன் என்பதை இந்த திடீர் தமிழர்கள் தூக்கி பிடிக்கும் திருமுருகாற்றுப்படையே அழகாக எடுத்துரைக்கிறது👇👇👇 "ஆல்கெழு கடவுள் புதல்வ! மால்வரை மலைமகள் மகனே! மாற்றோர் கூற்றே" அதோடு திருமுருகாற்றுப்படைக்கு விளக்க உரைகள் அருளிய காலத்தில் எழுதப்பட்ட மூத்த உரைகளிலேயே முருகனை சிவ மைந்தனாகவே சுட்டி உள்ளனர்....! "முருகனே! செந்தில்முதல்வனே! மாயோன் மருகனே! ஈசன் மகனே! ஒருகை முகன் தம்பியே! நின்னுடைய தண்டைக் கால் எப்பொழுதும் நம்பியே கைதொழுவேன் நான்" சிவனை முழுமுதற் கடவுளாக பாவித்து திருமந்திரம் இயற்றிய திருமூலரோ முருகனே சிவன் என்று ஏந்திப்பாடுகிறார்...! "ஆறு முகத்தில் அதிபதி நானென்றும் கூறு சமயக் குருபரன் நான்னென்றும் தேறினர் தெற்குத் திருவம் பலத்துள்ளே வேறின்றி அண்ணல் விளங்கி நின்றானே" என்று ஆசான் திருமூலர் பாடுகிறார். அதாவது சிவனும், முருகனும் வேறுபாடின்றி விளங்கினர் எனத் தெளிவாக எடுத்துக் கூறினார்.....! அதோடு👇 "உந்திக் கமலத்து உதிக்தெழும் சோதியை அந்திக்கும் மந்திரம் ஆரும் அறிகிலர் அந்திக்கும் மந்திரம் ஆரும் அறிந்தபின் தந்தைக்கு_முன்னே_மகன்_பிறந்தானே. என்றும்....! "எந்தை பிரானுக்கு இருமூன்று வட்டமாய்த் தந்தைதன் முன்னே சண்முகம் தோன்றலால் கந்தன் சுவாமி கலந்தங் கிருத்தலால் மைந்தன் இவன் என்று மாட்டிக் கொள்வீரே" என்றும் தந்தைக்கே முன்னவனாக பாவித்து கூடுகிறார் திருமூலர்....! இறுதியாக அருணகிரிநாதரின் இந்த திருப்புகழ் வரிகளின் பொருளையும் படித்த பின்னர் முருகனின் தாய் தந்தை யார்? என்ற கேள்விக்கு பதிலை முருக பக்தர்களிடமே எடுத்தியம்ப வேண்டுகிறேன்....! பழனி_திருப்புகழ்: (திருவாவினன்குடி) "நாத விந்துக லாதீ நமோநம வேத_மந்த்ரசொ_ரூபா நமோநம ஞான பண்டித ஸாமீ நமோநம வெகுகோடி" (அதாவது வேத மந்திரங்களின் சொரூபனாம் முருகன்) "நாம சம்புகு மாரா நமோநம போக அந்தரி பாலா நமோநம நாக பந்தம யூரா நமோநம பரசூரர்" (பார்வதி மைந்தனே பாம்பை காலால் அடக்கி மைலை வாகனமாக கொண்டவன் முருகனாம்) "சேத தண்டவி நோதா நமோநம கீத கிண்கிணி பாதா நமோநம தீர சம்ப்ரம வீரா நமோநம கிரிராஜ" (அசுரர்களை வதம் செய்து திருவிளையாடல்கள் புரிந்தவனாம்) "தீப மங்கள ஜோதீ நமோநம தூய அம்பல லீலா நமோநம தேவ குஞ்சரி பாகா நமோநம அருள்தாராய்" (தெய்வானையை மணவாட்டியாக கொண்டவன் முருகனாம்) "ஈத லும்பல கோலா லபூஜையும் ஓத லுங்குண ஆசா ரநீதியும் ஈர முங்குரு சீர்பா தசேவையு மறவாத" ஏழ்த லம்புகழ் காவே ரியால்விளை சோழ மண்டல மீதே மநோகர ராஜ கெம்பிர நாடா ளுநாயக வயலூரா "ஆத ரம்பயி லாரூ ரர்தோழமை சேர்தல் கொண்டவ ரோடே முனாளினில் ஆடல் வெம்பரி மீதே றிமாகயி லையிலேகி" "ஆதி யந்தவு லாவா சுபாடிய சேரர் கொங்குவை காவூர் நனாடதில் ஆவி னன்குடி வாழ்வா னதேவர்கள் பெருமாளே" (திரு ஆவினன்குடி (பழநிமலையின் அடிவாரம்) என்னும் தலத்தில் வாழ்வு கொண்டிருக்கும், தேவர்களின் பெருமான் முருகனாம்) ஆக எந்த ஒரு ஆரிய புராணங்களுக்கும் செல்லாமல் வெறும் தமிழ் இலக்கியங்களை வைத்து அதுவும் சங்க இலக்கியங்களை முன்னிறுத்தி சிவ பார்வதி மைந்தன் தான் முருகன் என்பதை நிறுவியாச்சு....! -பா இந்துவன்.

2500 வருட தொன்மையான முருகன் கோவில் ஹரியானாவில் பிஹோவா ஸ்ரீகார்த்திகேயா மந்திர்

சிவபெருமானின் புதல்வரால் மட்டுமே தனக்கு மரணம் நேரிடவேண்டும் என்ற வரத்தைப் பிரம்மாவிடம் கேட்டுப்  பெற்று, தேவர்களைத் துன்புறுத்திய தாருகாசுரனை வதம் செய்வதற்காக சிவபெருமானின் நெற்றிக் கண்ணிலிருந்து அக்னி சொரூபமாக அவதரித்தவர் முருகப் பெருமான். சரவணப் பொய்கையில் ஆறு தாமரை மலர்களில் ஆறு குழந்தைகளாகத் தோன்றிய அவரை கார்த்திகைப் பெண்கள் அறுவர் அம்மலர்களிலிருந்து அன்போடு தூக்கி எடுத்து வளர்த்தபோது அவர் ஆறு முகங்களுடன் கூடிய ஷண்முகப் பெருமானாக பக்தர்களுக்கு அருட் பாலித்தார். https://en.wikipedia.org/wiki/Kartikeya_Temple,_Pehowa கார்த்திகைப் பெண்களால் வளர்க்கப்பட்டதால் கார்த்திகேயர் என்று முருகப் பெருமானைப் போற்றி வணங்குகிறோம். விநாயகப் பெருமானுக்கும், முருகப் பெருமானுக்கும் இந்தியா முழுவதும் எண்ணற்ற ஆலயங்கள் உள்ளன. நாம் இங்கு விநாயகப் பெருமானை பிரம்மச்சாரியாக வழிபடும்போது, வட மாநில மக்கள் இவரை சித்தி புத்தி என்ற இரு தேவியரோடு வழிபடுகின்றனர். ஆனால் தமிழ்நாட்டில் முருகப் பெருமானை வள்ளி தேவசேனா சமேதராக  பக்தர்கள் வழிபட்டாலும், வட மாநிலங்களில் கார்த்திகேயன் என்ற பெயரில் தேவியர் இன்றி பிரம்மச்சாரியாகவே வழிபடுகின்றனர். ஆந்திரா மற்றும் கர்நாடக மாநில  மக்கள் முருகப் பெருமானை  ஐந்து தலை நாக ரூபத்தில் நாக சுப்பிரமணியர் என்றே வழிபடுகின்றனர். கர்நாடகாவில் உள்ள மூன்று முக்கிய சுப்ரமணியத் தலங்களான குக்கே, காட்டி மற்றும் நாகலமடகே ஆலயக் கருவறைகளில் சர்ப்ப ரூபமாக அவர் காட்சி தருவது குறிப்பிடத்தக்கது. ஹரியானா மாநிலம், குருக்ஷேத்ரா மாவட்டம், பிஹோவா என்ற கிராமத்தில் அமைந்துள்ள ஸ்ரீகார்த்திகேயா மந்திர், வட மாநிலங்களில் உள்ள மிகப் பிரபலமான முருகன் ஆலயங்களில் ஒன்றாகத் திகழ்கிறது.  மஹாபாரத நிகழ்வுகளுடன் நெருங்கிய தொடர்பு கொண்ட தலம். இங்கு மஹாவிஷ்ணுவின் அம்சமாக, வேனன் என்ற மன்னன் வழியில் அவதரித்த பிருது மன்னர், பூமியிலிருந்து செல்வங்களைப் பெற்று மக்களுக்கு அளித்த பெருமைக்குரியவர். இவர் பெயராலேயே பூமிக்கு பிருத்வி என்ற பெயர் ஏற்பட்டதாம். சரஸ்வதி நதிக்கரையில் அமர்ந்து, தன் முன்னோருக்கு சிரத்தையுடன் பிருது சக்கரவர்த்தி ஈமக் கடன்களைச் செலுத்தியதால் இந்த இடம் அவர்  பெயரால் பிருது டக் என்று அழைக்கப்பட்டு நாளடைவில் பிஹோவா, பேவா, பிவோ என்ற பெயர்களில் மருவியிருப்பதாக தல புராணம் தெரிவிக்கிறது. பிருது சக்கரவர்த்தியின் தந்தை, தான் சரஸ்வதி நதிக்கரையில்தான் உயிர் துறக்க வேண்டும் என்று விரும்பியதால், பிருது அவரை இத்தலத்திற்குக் கூட்டி வந்தார் என்றும், அவர் மறைவிற்குப் பின்னர் ஆற்றின் கரையில் பல நாட்கள் அமர்ந்து கடுமையான விரதங்கள் அனுஷ்டித்து தன் தந்தைக்கு மிகவும் சிரத்தையுடன் பிதுர்க் கடன்களைச் செய்தார் என்றும் கூறப்படுகிறது. இந்த பிருது சக்கரவர்த்தியின் நினைவாகவே பிஹோவா நகரம் கிபி 895ம் ஆண்டு உருவாக்கப்பட்டதாகக் கூறப்படுகிறது. சரஸ்வதி நதிக்கரையில் அமைந்திருந்த இந்த பிஹோவாவில் உள்ள தீர்த்தம், ஆதி தீர்த்தம் எனவும் காசி, கயா, பிரயாகை போன்ற புனித தீர்த்தங்களுக்கு நிகரானதாகவும் போற்றப்படுகிறது. இந்த தீர்த்தத்தில் புனித நீராடி தர்ப்பணம், பிண்ட தானங்கள் செய்தால் பித்ருக்கள் மோட்சத்தை அடைவர் என்ற நம்பிக்கை உள்ளது. சரஸ்வதி சரோவர் எனப்படும் இந்த தீர்த்தக் குளத்தின் கரையில் பிருது மன்னரால் பிரதிஷ்டை செய்யப்பட்ட பிருது மஹேஷ்வர் மற்றும் அருகில் உள்ள 'கார்த்திகேயர் ஆகியோர் பித்ருக்கள் மோட்சம் செல்வதற்கு சாட்சியாக விளங்குவதாக பக்தர்கள் நம்புகின்றனர். இத்தலமும், தீர்த்தமும் சீக்கியர்களுக்கும் புனிதமானவையாகத் திகழ்கின்றன. எனவே ஆயிரக் கணக்கான சீக்கியர்களும், இந்துக்களோடு இந்த தீர்த்தத்தில் நீராடுவதைக் காணமுடியும். ஆஷாட மாதம், மிருகசீர்ஷ நட்சத்திர நாளன்றும், சைத்ர கிருஷ்ண துவாதசி முதல் அமாவாசை வரையிலுமான நாட்களிலும் இத்தலத்திற்கு புனித யாத்திரை மேற்கொண்டு சரஸ்வதி சரோவர் குளக்கரையில் திதி, தர்ப்பணம், பிண்ட தானம் போன்றவற்றைச் செய்தால் முன்னோர்கள் மோட்சம் அடைவர் என்ற நம்பிக்கையில் லட்சக் கணக்கான மக்கள் இங்கு கூடுகின்றனர். கைலாயம் சென்ற நாரதர் தன் கையில் இருந்த அரிய மாங்கனியை சிவ-பார்வதியிடம் கொடுக்க, அதைப் பெறும் பொருட்டு விநாயகருக்கும், முருகப் பெருமானுக்கும் இடையே உலகைச் சுற்றி வரும் ஒரு போட்டி நடைபெற்றது என்றும், விநாயகப் பெருமான் தன்  தாய் தந்தையை வலம் வந்து மாங்கனியைப் பெற்றுக் கொள்ள, தன் மயில் மீது உலகைச் சுற்றி வந்த முருகப் பெருமான் இது அறிந்து கோபித்து  ஆண்டியாக பழனிமலையில் குடியேறினார் என்றும் தமிழ்நாட்டில் வழங்கும் புராணக் கதைகள் நாம் நன்கு அறிந்தவையே. ஆனால் பெஹோவா கார்த்திகேயர் ஆலயத்தின் பின்னணியிலும் இதே கதையைக் கூறுவதோடு, திரிலோகப் பரிக்ரமா  சென்ற முருகப் பெருமான் தனக்கு மாங்கனி கிட்டாமல் போகவே, தன் பெற்றோரிடம் கோபித்துக் கொண்டு இங்கு வந்து தனியே கோயில் கொண்டார் என இந்தத் தலபுராணம் சொல்கிறது!  தன் தாயிடம் கோபித்துக் கொண்டு பிரம்மச்சாரியாகக் கோயில் கொண்டுள்ளதால் இங்கு கார்த்திகேயர் ஆலயத்திற்குள் நடுத்தர வயதுப்  பெண்மணிகளுக்கு  அனுமதியில்லை என்பது குறிப்பிடத் தக்கது. ஆயினும் சபரி மலை போன்றே சிறுமிகளும், வயது முதிர்ந்த பெண்களும்  இந்த ஆலயத்திற்குள் சென்று வழிபடலாம். வசிஷ்டர் போன்றே தனக்கும் பிரம்ம ரிஷி பட்டம் கிடைக்கவேண்டும் என்று விஸ்வாமித்திரர் தவம் இயற்றி இறுதியாக அந்தப் பட்டத்தைப் பெற்ற புனித தலம் இந்த பெஹோவா என்று கூறுகின்றனர். மஹாபாரதப் போரோடு இந்த ஸ்ரீகார்த்திகேயர் ஆலயத்திற்கு இருக்கும் தொடர்பும் குறிப்பிடத்தக்கது. பதினெட்டு நாட்கள் நடைபெற்ற மஹாபாரதப் போர் இங்கிருந்து 12 கி.மீ. தொலைவில் உள்ள குருக்ஷேத்ராவில் நடைபெற்றதாக ஐதீகம் உள்ளது. இந்தப் போரில் பாண்டவர்கள் மற்றும் கௌரவர்கள் தம்முடைய 18 லட்சம் வீரர்களை இழந்தனர். இதனால் மிகவும் மனச் சஞ்சலமடைந்திருந்த யுதிஷ்டிரர் கிருஷ்ண பகவானின் அறிவுரைப்படி மறைந்த மாவீரர்களின் ஆன்மாக்கள் சாந்தி அடையவேண்டி இந்த கார்த்திகேயர் ஆலயத்திற்கு வந்து வழிபட்டு இரண்டு நந்தா விளக்குகளை ஏற்றி வைத்தாராம்.  தற்போதும் இந்த ஆலய வளாகத்தில் காணப்படும் கல்லினால் வடிக்கப்பட்ட இரண்டு விளக்குகள் யுதிஷ்டிரரால் ஏற்றி வைக்கப்பட்டவை என்றும், இதனாலேயே, பாரதப் போர் நடைபெற்று 4500 ஆண்டுகள் ஆகிவிட்டதால், இந்த ஆலயமும் 4500 ஆண்டுகள் பழமையானது என்றும் பக்தர்கள் கூறுகின்றனர். காசி, கயா, பிரயாகை போன்ற தலங்களுக்கும் முற்பட்டதாக இத்தலத்தை பக்தர்கள் பெருமையோடு கூறுகின்றனர். மார்க்கண்டேய புராணம், வாமன புராணம் போன்ற புராணங்களில் இத்தலம் பற்றிய குறிப்புகள் உள்ளனவாம்.  மேலும் இந்த ஊருக்கு  பிதுர்கடன்களைச் செலுத்த வந்தவர்களின் பெயர், கோத்திரம், ஊர் பற்றிய விவரங்கள் 4500 ஆண்டுகளாகப் பாதுகாக்கப்பட்டு வந்தன என்றும், இஸ்லாமியப் படையெடுப்பின்போது அந்த ஆவணங்கள் அழிக்கப்பட்டன என்றும், தற்போது 400 ஆண்டுகளுக்கான விவரங்கள் உள்ளன என்றும் கூறப்படுகிறது. காசி, கயா செல்வது போன்றே இந்த பிஹோவா தலத்திற்கும் இந்தியா முழுவதிலுமிருந்து யாத்திரிகர்கள் வருகை தருகின்றனர். இங்கு முன்னோர்களுக்கு பிதுர்கடன்கள் செய்து, கார்த்திகேயப் பெருமானை வழிபட்டால் அவர்கள் ஆன்மா சாந்தி அடைந்து, அவர்களுக்கு மோட்சம் கிட்டும் என்ற நம்பிக்கை உள்ளது. ஏழாவது நூற்றாண்டில் இந்தியா வந்த சீன யாத்திரிகர் யுவான் சுவாங், பிஹோவா பற்றிக் குறிப்பிட்டுள்ளார். மிகவும் புனிதத் தலமாகக் கருதப்படும் பிஹோவாவில், விலங்குகளைக் கொல்வதும், மாமிச உணவுகள் விற்கப்படுவதும் தடை செய்யப்பட்டுள்ளது. இந்த ஆலயத்தில் கருவறையில் ஸ்ரீகார்த்திகேயர், ஷண்முகராக ஆறு முகங்களோடும் நான்கு கரங்களோடும் முன் இரு கரங்கள் அபய-வரத முத்திரை காட்ட, பின் இடக்கரத்தில் நாகத்துடன் கூடிய உடுக்கை, பின் வலக்கரத்தில் சக்தி ஆயுதம் ஆகியவற்றை ஏந்தி, மயில் மீது ஆரோகணித்து பக்தர்களுக்கு அருட்பாலிக்கிறார். வட இந்தியப் பாணியில் கூரிய நான்கு பட்டை விமானத்துடன், ஒரே ஒரு கருவறையுடன் அமைந்த சிறிய ஆலயம் இது. சாதுர்மாஸ்யம் எனப்படும் ஆவணி முதல் கார்த்திகை வரை நான்கு  மாதங்களில் (ஜூலை முதல் அக்டோபர்) இங்கு வந்து 'கார்த்திகேயப் பெருமானை தரிசித்தால் வாழ்க்கையின் அனைத்து பிரச்னைகளும் தீர்ந்து, வெற்றி ஏற்படும் என்ற நம்பிக்கை பக்தர்களிடையே உள்ளது. மேலும் செவ்வாய்க் கிழமைகளில்  காலை 7 முதல் 8 மணிக்குள் சிறப்பு வழிபாடுகள்  செய்ய, செவ்வாய் தோஷம் நீங்கும் என்றும்,  அவ்வாறு தொடர்ந்து ஆறு  செவ்வாய்க் கிழமைகள் வழிபட்டால் எதிரிகளின் தொல்லை  தீரும் என்றும் பக்தர்கள் நம்புகின்றனர். இந்தச் சிறிய ஆலயம் காலை 6 முதல் இரவு 8 மணி வரை திறந்து வைக்கப்படுகிறது. ஹரியானா மாநிலம், குருக்ஷேத்திரா மாவட்டத்தில் உள்ள பெஹோவா பஞ்சாப், ஹரியானா மாநில எல்லையில் மாவட்டத் தலைநகரிலிருந்து 30 கி.மீ. தொலைவில் உள்ளது. இங்குள்ள ஸ்ரீபசுபதிநாத் மஹாதேவ் மந்திர், ப்ராசீன தீர்த்தம், ஸ்ரீசரஸ்வதி ஆலயம்,ஸ்ரீதட்சிணாமூர்த்தி - ஹனுமான் ஆலயம் போன்றவை மிகப் பிரபலமான இதர ஆலயங்களாகும்.  புராணப் பின்னணியும் வரலாற்றுப் பெருமையும் கொண்ட பிஹோவாவில் பிருது சக்கரவர்த்தி பிரதிஷ்டை செய்த பிருதேஷ்வர் மஹாதேவ் மந்திர், சரஸ்வதிதேவி எழுந்தருளியிருக்கும் மிகப் பழமையான ஆலயம் மற்றும் ஸ்ரீகிருஷ்ணர் - யுதிஷ்டிரர் மந்திர் ஆகிய முக்கியமான ஆலயங்களும் உள்ளன. ஸ்ரீசரஸ்வதி மந்திரில் காளிதேவி மற்றும் பகளாமுகிக்கு சந்நதிகள் உள்ளன. மிகப்புராதனமான இந்த ஆலய  நுழைவாயிலில் காணப்படும் கங்கா, யமுனா, சரஸ்வதி சிற்பங்கள் கலை நுட்பம் மிகுந்தவை. ஸ்ரீகிருஷ்ணர்-யுதிஷ்டிர் மந்திரில் ஸ்ரீகிருஷ்ண பகவான் தன் காலடியில் சோகத்தோடு அமர்ந்திருக்கும் யுதிஷ்டிரருக்கு பிஹோவா பற்றி எடுத்துரைப்பது போன்ற அற்புதமான பளிங்கு விக்கிரகம் பிரதிஷ்டை செய்யப்பட்டுள்ளது. இந்த ஆலயங்கள் தவிர, பாலாஜி, ஹனுமன்ஜி, லக்ஷ்மிநாராயண்ஜி, மஹாம்ருத்யும்ஜயஜி ஆலயங்களும் உள்ளன. பிஹோவாவிற்கு அருகில் கிருஷ்ணர் அர்ஜுனனுக்கு கீதையை உபதேசித்த இடமாக கீதாஸ்தான் என்ற சிறிய ஆலயம் போற்றப்படுகிறது. முருகப் பெருமான், கார்த்திக் ஸ்வாமி என்ற பெயரில் எழுந்தருளியிருக்கும் பிரபல ஆலயங்கள் ஹிமாச்சல் பிரதேசம் பாரமோர் குக்டி கிராமம், உத்தரகாண்ட் மாநிலம் சம்பா மாவட்டம் மால்கி,  மஹாராஷ்ட்ரா மாநிலம் சதாரா போன்ற இடங்களில் அமைந்துள்ளன. - விஜயலட்சுமி சுப்பிரமணியம் http://kungumam.co.in/APArticalinnerdetail.aspx?id=4738&id1=50&id2=18&issue=20180916

சங்க இலக்கியத்தில் பண்டைத் தமிழரிடம் சதி - பெண்கள் உடன்கட்டை ஏறுதல்

 பண்டைத் தமிழரிடம் தொன்று தொட்டு இருந்து வரும் பழக்கம். கணவன் இறந்தவுடன், அவனுடன் சிதைத் தீயில் ஏறி உயிர் விடுவது ‘’சதி’’ என்றும் ‘’உடன்கட்டை ஏறுதல்’’ என்றும் அழைக்கப்படும்.

 வரலாற்றில் உடன்கட்டை ஏறுதல் !

தமிழ் நாட்டின் சில பகுதியில் தீப்பாஞ்சம்மன் என்ற பெயரில் சிறிய அம்மன் கோயில்களை பலரும் பார்த்தீருப்பீர்கள் .அவைகள் உடன்கட்டை எனும் கணவனுடன் உயிர்நீத்த மனைவிகளின் நினைவை ப் போற்றும் வகையில் அமைந்த வழிபடு இடங்களாகும் 

உடன்கட்டைஎனும் சதி என்பது  வடநாட்டு பழக்கம் என்ற கருத்தும். ராஜபுத்திரர்கள் இடையே மட்டும் உள்ள பழக்கம் என்றும் எண்ணினால் அது தவறு.ஆகும் .இஸ்லாமிய ஆக்கிரமிப்பாளர்களால்போரின் தோல்விக்குப்பிறகு  பாலியல் அடிமைகளாகப் பிடித்துச் செல்லப்படுவதைத் தவிர்ப்பதற்காகவே இந்திய ப் பெண்கள் நெருப்பில் குதித்துத் தங்களின் உயிரைப் போக்கிக் கொள்ளும் ஜவுஹார் என்னும் கொடிய வழக்கத்தை ஆரம்பித்தனர் அது உடன்கட்டை ஏறுதல் அல்ல இது அச்சத்தால்  வந்த வழக்கம் .

ஆனால் தொலகாப்பியர் காலத்தகத்திற்கு முன்பே இந்தப்பழக்கம் தமிழர் பண்பாட்டில் இருப்பது தொலகாப்பிய குறிப்பில் இருந்து தெரிய வருகிறது 

  1.    மூதானந்தம்    -  கணவன் இறந்த பொழுதே மனைவியும் உயிர் நீத்தல். 

ஒன்றுபட்ட அன்பினால் ஏற்பட்ட சாக்காடு.

2.    பாலை நிலை   -  கணவன் சிதையில் ஏறி மனைவியும் எரியுண்டு இறத்தல்.

உடன்கட்டையேறும் வழக்கம்.

3.    தாபத நிலை    - உடன்கட்டையேறாது, பூவிழந்து, பொட்டிழந்து, மங்கல அணியிழந்து,  அறுசுவை உணவு நீக்கி, வெறுந்தரையில் படுத்துறங்கிக்  கைம்மை     நோன்புற்று உடலை வருத்தி வாழ்வர்.

4.    முதுபாலை     -   கணவனை இழந்து தனி நின்று புலம்பும் மனைவி.

5.    தபுதார நிலை   -  மனைவியை இழந்து தனித்து நின்று துயருறும் கணவன்.

இவ்வாறு தொலகாப்பியத்தில் வகைப்படுத்தப்படுகிறது .

'பல்சான் றீரே! ப ல்சான் றீரே!
செல்லெனச் சொல்லாது, ஒழிகென விலக்கும்,
பொல்லாச் சூழ்ச்சிப் பல்சான் றீரே !
அணில்வரிக் கொடுங்காய் வாள்போழ்ந் திட்ட
காழ்போல் நல்விளர் நறுநெய் தீண்டாது,
அடைஇடைக் கிடந்த கைபிழி பிண்டம்,
வெள்என் சாந்தொடு புளிப்பெய்து அட்ட
வேளை வெந்தை, வல்சி ஆகப்
புரற்பெய் பள்ளிப் பாயின்று வதியும்
உயவற் பெண்டிரேம் அல்லேம் மாதேர்
பெருங்காட்டுப் பண்ணிய கருங்கோட்டு ஈமம்
நுமக்கு அரிது ஆகுக தில்ல் எமக்குஎம்
பெருந்தோள் கணவன் மாய்ந்தென அரும்புஅற
வள்இதழ் அவிழ்ந்த தாமரை
நள்இரும் பொய்கையும், தீயும் ஓரற்றே!' (பாடல். 2

எத்தனை உருக்கமான செய்திகளை , அந்த நாளைய பெண்டிரின் நிலையை புறநானூறு தெரிவிக்கிறது பாருங்கள் !.

பெருங்கோப்பெண்டு என்பவர் பூதப்பாண்டியன் தேவியர் ஆவார். பூதப்பாண்டியன் போரில் மாண்டான். 'எமக்குப் பொய்கையும் தீயும் ஒரு தன்மைத்து' எனக் கூறிக் கணவன் இறப்புக்குப் பின் தீப்பாய்தற்கு முற்பட்டாள். 

'நின் கணவனுடன் நீயும் சென்று வருக! என்று கூறாது, என்னைத் தடுத்து நிறுத்தும் சான்றோர்களே! 

வெள்ளரி விதைபோன்ற நெய்யற்ற நீர்ச்சோறு, எள்ளுத்துவை, புளி கூட்டிச் சமைத்த வேளைஇலை ஆகியவற்றை உண்டு, 

பாயின்றிப் பருக்கைக் கற்கள்மேல் படுத்து, கைம்மை நோற்கும் பெண்டிர் அல்லேம் யாம்!   

ஈமப் படுக்கை உங்களுக்கு அரிதாகத் தோன்றலாம் என் கணவன் இறந்து பட்டனன். ஆதலால், எமக்கு அத்தீயே தாமரைக் குளத்து நீர்போல இன்பம் தருவதாகும்' 

என்று கூறிப் பாலை நிலையில் நின்று, சிதையிற் பாய்ந்து எரிந்து கருகி இறந்து விட்டாள் பெருங்கோப்பெண்டு.என்கிற அரசி .!

தமிழக வரலாற்றிலும்குறிப்பாக சோழர் வரலாற்றில் உடன்கட்டை ஏறிய   அரசிகளைப்பற்றிய செப்பேடு  குறிப்புகள் உண்டு .

மாமன்னர் ராஜராஜனைப்  பெற்றவள் வானவன் மாதேவியாரும் உடன்கட்டை ஏறினாள். என்ற குறிப்பு உண்டு  "..

.அரக்கர்களால் தேவர்களுக்கு ஏற்பட்ட துயரைத் துடைக்க சுந்தரச்சோழன் விண்ணுலகெய்தினான்... எனது கணவர் சுந்தரர் அழகு மிக்கவர். ஆதலின் தேவப்பெண்களெல்லாம் அவரை விரும்புவர். அதற்கு நான் உடன்படேன்... வீரராகிய தன் கணவர் இறந்துபட அப்ஸரப் பெண்களெல்லாம் அவரை அங்கே அணைத்து விடுவார்களோ என்று பயந்து அவர் அருகிலேயே எப்பொழுதும் உடன் இருக்கச் சென்றாள்''  என்று திருவலங்காட்டுச் செப்பேடுச் செய்யுட்கள் குறிப்பதாக செப்பேட்டு ஆய்வாளர்கள் உறுதிப்படுத்தியுள்ளனர்.

அத்தோடு மட்டுமா,  மாமன்னர் ராஜேந்திரன் மாண்டதும் அவரின் ஒரு மனைவியான வீரமாதேவி என்பவர் உடன்கட்டை எரிய வரலாறும் கல்வெட்டாக கிடைத்துள்ளது .

கணவன் இறந்ததும் ஒருங்குடன் உடன் மாய்ந்த பெண் டிர் புதைக்கப்பட்ட இடத்திற் கோட்டம் கட்டும் வழக் கம் பண்டைக்காலத்தில் இருந்தது. இன்னர் இன்ன இடத்திலே புதைக்கப் பட்டுளார் என்பதையும் அக் கோட்டங்கள் அறிவித்தன. இச்செய்தியைப் பின்வரும் மணிமேகலை பாடல்  அறிவிக்கும்:

அருந்தவர்க் காயினும் அரசர்க் காயினும் ஒருங்குடன் மாய்ந்த பெண்டிர்க் காயினும் நால்வேறு வருணத்துப் பால்வேறு காட்டி இறந்தோர் மருங்கிற் சிறந்தோர் செய்த குறியவும் நெடியவும் குன்று கண்டன்ன சுடுமண் ஓங்கிய நெடுநிலக் கோட்டம்.'

இந்தகட்டுரை  ஒரு விவாதப்பொருளுக்காக எழுதியதல்ல! .வரலாற்றில் இடம்பெற்ற சில செய்திகளையும் , தமிழர் பண்பாட்டில் நிலைபெற்றிருந்த 

வழக்கங்களைப்பற்றிய இலக்கிய குறிப்புகளை நினைவூட்டலுக்கு மட்டுமே .

அண்ணாமலை சுகுமாரன்
18/10/18 Repost18/10/2024
படங்கள் இணையத்தில் இருந்து பெற்றவை நன்றி !

புறநானூறு பாடல் 246:–

ஒல்லையூர் தந்த பூதப்பாண்டியன் இறந்தவுடன் அவன் உடல் சுடுகாட்டில் எரிக்கப்பட்டது. அவன் மனைவி, பெருங்கோப்பெண்டு, தானும் அந்த ஈமத்தீயில் மூழ்கி இறக்கத் துணிந்தாள். அங்கிருந்த சான்றோர் பலரும் அவளைத் தீயில் விழுந்து இறக்காமல் வாழுமாறு அறிவுரை கூறினார்கள். ஆனால், அவள் தன் கணவன் இறந்த பிறகு கைம்மை நோன்பை மேற்கொண்டு வாழ்வதைவிட இறப்பதையே தான் விரும்புவதாக இப்பாடலில் கூறுகிறார்.

பல் சான்றீரே! பல் சான்றீரே!
‘செல்க’ எனச் செல்லாது, ‘ஒழிக’ என விலக்கும்,
பொல்லாச் சூழ்ச்சிப் பல் சான்றீரே!
அணில்வரிக் கொடுங்காய் வாள் போழ்ந்திட்ட
காழ் போல் நல் விளர் நறு நெய் தீண்டாது
அடை இடைக் கிடந்த கை பிழி பிண்டம்,
வெள் எள் சாந்தொடு, புளிப்பெய்து அட்ட
வேளை வெந்தை, வல்சி ஆக,
பரற்பெய் பள்ளிப்பாயின்று வதியும்
உயவற் பெண்டிரேம் அல்லேம் மாதோ;
பெருங்காட்டுப் பண்ணிய கருங்கோட்டு ஈமம்
நுமக்கு அரிதாகுக தில்ல; எமக்கு எம்
பெருந்தோட் கணவன் மாய்ந்தென, அரும்பு அற
வள் இதழ் அவிழ்த்த தாமரை
நள் இரும் பொய்கையும் தீயும் ஓரற்றே!
–பூதப்பாண்டியன் தேவி பெருங்கோப்பெண்டு தீப்பாய்வாள் சொல்லியது

 பல குணங்களும் நிறைந்த பெரியோர்களே! பல குணங்களும் நிறைந்த பெரியோர்களே! ”உன் கணவனோடு நீ இறந்து போ” என்று கூறாது, நான் என் கணவரோடு ஈமத்தீயில் மூழ்கி இறப்பதைத் தவிர்க என்று கூறும் தீய வழிகளில் சிந்திக்கும் பெரியோர்களே! அணில்களின் மேலுள்ளது போன்ற வரிகளையுடைய வளைந்த வெள்ளரிக்காயை அரிவாளால் அரிந்தால் தோன்றும் விதைகளைப் போன்ற, வெள்ளை நிறமான, மணமுள்ள, நெய் கலவாத, பானையின் அடிப்பகுதியில் நீருடன் கலந்த சோற்றைப் பிழிந்தெடுத்து, அத்துடன் வெள்ளை நிறமுள்ள எள்ளை அரைத்து ஆக்கிய துவையலுடன், புளியிட்டுச் சமைத்த வேளைக் கீரையை உணவாக உண்டு, சிறிய கற்களால் ஆன படுக்கையில் பாயில்லாமல் படுத்து வருந்தும் கைம்பெண்களில் நான் ஒருத்தி அல்லள். சுடுகாட்டில் கரிய கட்டைகளை அடுக்கிச் செய்யப்பட்ட பிணப்படுக்கை உங்களுக்குத் தாங்க முடியாதாதாக இருக்கலாம்; எனக்கு, பெரிய தோள்களையுடைய என் கணவர் இறந்ததால், அந்த ஈமத் தீயிலுள்ள பிணப்படுக்கையும் அரும்புகளே இல்லாமல், மலர்ந்த தாமரைகளை மட்டுமே உடைய நீர் செறிந்த பெரிய குளமும் ஒரே தன்மையது.

புறநானூறு பாடல் 373:– கிள்ளிவளவன் மீது கோவூர் கிழார் :–

மடக் கண் மயில் இயல் மறலியாங்கு,
நெடுஞ்சுவர் நல் இல் புலம்ப, கடை கழிந்து,
மெந்தோள் மகளிர் மன்றம் பேணார்
புண்ணுவ……………………………………………..
…………………………………………….. அணியப் புரவி வாழ்க என,
சொல் நிழல் இன்மையின் நல் நிழல் சேர –(வரிகள் 10-15)

பொருள்:– ‘’நல் இல் புலம்ப, கடை கழிந்து, மென் தோள் மகளிர் மன்றம் பேணார்’’— என்ற வரிக்கு உரைகார்கள் சொல்லும் பொருள்:தம் கணவர் திரும்பி வாராமையால் மகளிர் மன்றத்தில் எரியை மூட்டி தீயில் பாய்ந்து உயிர்விடுதலை உடனே செய்து……………………………… (காண்க- புறநானூறு உரை, வர்த்தமானன் பதிப்பகம்)

குறுந்தொகை 69 (கடுந்தோட் கரவீரனார்)

கருங்கட் தாக் கலை பெரும் பிறிது உற்றென
கைம்மை உய்யாக் காமர் மந்தி,
கல்லா வன் பறழ் கிளைமுதல் சேர்த்தி,
ஓங்குவரை அடுக்கத்துப் பாய்ந்து உயிர் செகுக்கும்
சாரல் நாட நடு நாள்
வாரல் வாழியோ வருந்துதும் யாமே — குறுந்தொகை 69 (கடுந்தோட் கரவீரனார்)

பொருள்: ஆண் குரங்கு இறந்தது.– விதவையாக இருக்க விரும்பாத பெண் குரங்கு,— ஒன்றும் பயிலாத தன் குட்டியை நெருங்கிய உறவினரிடம் ஒப்படைத்துவிட்டு ஓங்கி உயர்ந்த மலையில் இருந்து விழுந்து இறக்கும் நாட்டை உடையவனே!

சோழன் பல்தடக்கைப் பெருவிறற்கிள்ளி மாண்டபோதும், சேரன் குடக்கோ நெடுஞ் சேரலாதன் மாண்டபோதும் அவர்களின் துணைவி யர் கணவர்தம் மார்பைத் தழுவியவாறே உயிர் விட்டனர் என்பதைச் சங்கப்பாடல் புறநானூறு சுட்டிக்காட்டுகிறது.

.... பெண்டிரும்

பாசடகு மிசையார் பனிநீர் மூழ்கார்

மார்பகம் பொருந்தி யாங்கமைந்தனரே!

என்று புறநானூற்றின் 62-ஆம் பாடல் சாற்றுகிறது.

தொல்காப்பியத்தின்

‘நல்லோள் கணவனொடு நனியழல் புகீஇ’

 (புறத்திணையியல், நூற்பா-19)

https://www.akavizhi.com/p/blog-page_11.html

வீராபாண்டியில் சதிக்கல் கண்டுபிடிப்பு. கணவன் இறந்தவுடன் மனைவியையும் உடன் கட்டை ஏற வைக்கும் சதியில் இறந்த மனைவியின் நினைவாக வைக்கப்படும் சதிக்கல் (சதிமாதா வழிபாடு) அது. கல்லின் மேற்புறம் சந்திரரும் - சூரியரும் இருந்தால் அது சொர்க்கத்தைக் குறிக்கும். சில கற்களில் கூடுதலாக ஏதேனும் ஒரு கடவுளின் சிற்பமும் இணைந்திருக்கும். கணவனோடு உடன் கட்டை ஏறும் பெண் சொர்க்கத்துக்கு அழைத்துச் செல்லப்படுவதை சிற்பங்கள் விளக்குகின்றன. ஒரு வீரனின் மனைவி, அவன் உடலோடு சேர்த்து எரிக்கப்பட்டதன் நினைவாக நிறுவப்பட்ட கல் அது.

4 # கம்பம் அருகிலுள்ள புதுப்பட்டியில் வீரக்கல் மற்றும் சதிக்கல் கிடைத்துள்ளது. கம்பம் சாலையில் அமைந்துள்ள சாலையோர வழிபாட்டிடத்தில் இவ்விரு கற்களும் இருந்தன.

உசாத்துணை

1. Sati in the Ancient Tamil Literature - K.V.Ramakrishna rao

2. சங்கத் தமிழ் நூல்களில் “சதி

3.http://puram400.blogspot.com/ 

4. சதி கற்களும் சில தற்கொலைகளும்

5. https://www.akavizhi.com/p/blog-page_11.html

சங்க கால இறைவன் சுடுமண் சிற்பங்கள்- தமிழக தொல்லியல் துறை நூல்

இவற்றில் கொற்றவை எனும் தாய் தெய்வம், அபயமுத்திரையுடன் பெண் தெய்வம் எல்லாம் பொஆ 1ம் நூற்றாண்டு;

கீழடி 

3ம் நூற்றாண்டு யக்ஷன்.6ம் நூற்றாண்டு தக்ஷிணாமூர்த்தி மற்றும் குழந்தை கிருஷ்ணன் சிறப்பானவை

வள்ளுவர் கால பண்டை தமிழகத்தில் சட்டமும் நீதியும்- தொல்லியல் அறிஞர் C.M.கணபதி (மார்கிசிஸ்டு)

 

பண்டை தமிழகத்தில் சட்டமும் நீதியும்- தொல்லியல் அறிஞர் C.M.கணபதி (மார்கிசிஸ்டு)

மார்க்சீய அறிஞர் கணபதி அவர்கள் தொல்லியல் அடிப்படையில் - கல்வேட்டுகள், செப்பேடுகள் இத்தோடு சங்க இலக்கியம் - இரட்டை காப்பியம் என தொடர்பு படுத்தி - தமிழக மன்னர்கள் பயன்படுத்திய நீதி - சட்ட நூல் வழிகாட்டிகள் மனுஸ்மிருதி போன்ற வடமொழி நூல்கள் தான் எனத் தெளிவாய் காட்டியுள்ளாரே

வேத தர்ம சாஸ்திரங்களைக் குறிப்பவை 543,560, 21, 28, 134, 183, 322,37 & 46
அரசியல் நூல்களை  636, 693, 743, 581, 727
பொதுவாக   நூல்களை 533, 401, 726, 783, 373
மருத்துவம் சம்பந்தமானவை 941..

திருக்குறள் இருக்கும் முதலில் எழுதப்பட்ட மிகவும் பழமையான உரை மணக்குடவர் உரை (10நூற்றாண், சமணரான மணக்குடவர் திருக்குறளை வேத தர்ம சாஸ்திர ஞானமரபில் வந்ததாகத்தான் பொருள் செய்துள்ளார்.

வள்ளுவர் பல்வேறு திருக்குறளில் முந்து நூல்களை சுட்டிக் காட்டுகிறார்.
அவை முறையே

புறங்கூறிப் பொய்த்துயிர் வாழ்தலின் சாதல்

அறங்கூற்றும் ஆக்கத் தரும்.                  குறள் 183:   புறங்கூறாமை



மணக்குடவர் உரை:

காணாவிடத்துப் புறஞ்சொல்லிக் கண்டவிடத்துப் பொய்செய்து உயிரோடு வாழ்தலின் புறங்கூறாதிருந்து நல்குரவினாற் சாதல் அறநூல் சொல்லுகின்ற ஆக்க மெல்லாந் தரும்.

அறநூல் எனும் தமிழ் சொல் வடமொழியின் தர்ம சாஸ்திரங்களைக் குறிக்கும், இவற்றை அந்தணர்கள் எழுதியவை.

சிலப்பதிகாரம்-15.அடைக்கலக் காதை

பிள்ளை நகுலம் பெரும்பிறி தாக
எள்ளிய மனையோள் இனைந்துபின் செல்ல 55
வடதிசைப் பெயரும் மாமறை யாளன்
கடவ தன்றுநின் கைத்தூண் வாழ்க்கை
வடமொழி வாசகஞ் செய்த நல்லேடு
கடனறி மாந்தர் கைந்நீ கொடுக் கெனப்
பீடிகைத் தெருவிற் பெருங்குடி வாணிகர் 60…

அருமறை யாட்டியை அணுகக் கூஉய்
யாதுநீ யுற்ற இடர்ஈ தென்னென
மாதர்தா னுற்ற வான்துயர் செப்பி 65
இப்பொரு ளெழுதிய இதழிது வாங்கிக்
கைப்பொருள் தந்தென் கடுந்துயர் களைகென
அஞ்சல் உன்றன் அருந்துயர் களைகேன்
நெஞ்சுறு துயரம் நீங்குக என்றாங்கு
ஓத்துடை அந்தணர் உரைநூற் கிடக்கையில் 70

தீத்திறம் புரிந்தோள் செய்துயர் நீங்கத்
தானஞ் செய் தவள் தன்றுயர் நீக்கிக்
கானம் போன கணவனைக் கூட்டி
ஒல்காச் செல்வத் துறுபொருள் கொடுத்து
நல்வழிப் படுத்த செல்லாச் செல்வ 75

பார்ப்பனன் ஒருவன் தன் மனைவி செய்த பிழைக்கு பாவ நிவர்த்தி என வடமொழியில் கொடுத்த வாசகத்தைப் படித்து தர்ம சாஸ்திரபடி தானங்கள் செய்ய கோவலன் உதவியது உள்ளது.
 வள்ளுவரும் இதைத் தெளிவாக உரைப்பார்
அந்தணர் நூற்கும் அறத்திற்கும் ஆதியாய் 
நின்றது மன்னவன் கோல்.             குறள் 543:  செங்கோன்மை
மணக்குடவர் உரை: அந்தணர்க்கு உரித்தாகிய வேதத்திற்கும் அதனால் கூறப்பட்ட அறத்திற்கும் முதலாக நின்றது அரசன் செய்யும் முறைமை.ஆபயன் குன்றும் அறுதொழிலோர் நூல்மறப்பர் 
காவலன் காவான் எனின்.              குறள் 560:        கொடுங்கோன்மை

மணக்குடவர் உரை: பசுக்கள் பால் குறையும்: அந்தணர் வேதம் ஓதார்: அரசன் காவானாயின். இது காவாமையால் வருங் குற்றங் கூறிற்று.

மறப்பினும் ஓத்துக் கொளலாகும் பார்ப்பான் 

பிறப்பொழுக்கங் குன்றக் கெடும்       குறள் 134:      ஒழுக்கமுடைமை

மணக்குடவர் உரை: பிராமணன் வேதத்தினை ஓதி மறந்தானாயினும் பின்னும் ஓதிக் கொள்ளலாம்: ஒழுக்கங் குறையுமாயின் குலங்கெடும். இஃது ஒழுக்கம் கல்வியிலும் வலிதானவாறு கூறிற்று.

திருக்குறளை இழிவு செய்யும்  தமிழர் மெய்யியல் விரோத அராஜக உரைகள்

திருக்குறள் வேதங்களை - பிராமணர்களை குறிக்கும் சொற்களுக்கு அதன் நேரடி பொருள் உரையில் தராமல் மதச் சார்பற்ற முறையில்  பொருள் செய்யும் தமிழ் கயமை

மறை குறள் 27

பார்ப்பான், ஓத்து குறள் 134

அந்தணர் நூல் அறம் - குறள் 543

அறுதொழிலார் நூல்  - குறள் 560